Dikkatinizi çekmek için iç sesler zorlanırken, size tavsiyelerde bulunan insanları dinlemek zorunda kaldınız mı? Bu sesin önemini fark etmenin ve yolculuğunuzda size rehberlik etmenin zamanı geldi.
Bir yaşamın uygun ilerlemesini belirleyen bir zaman çizelgesine göre büyüyoruz. Çok basit: doğum, okul, kolej, kariyer ve evlilik. Şu an ne zaman duracağız ve "Ama ne istiyorum?"
Başkalarının beklentilerine göre yaşarsanız, sonsuza dek mutluluğunuz ne kadar gerçek?
Zaman çizelgesi bir güvenlik ömrüdür ve bazıları için işe yarar, ancak yalan herkes için işe yarıyor. Gerçek şu ki, herkes için işe yararsa icatlarımıza veya sanatımıza sahip olmazdık.
Sosyal beklentiler, statükoyu (kabul edilebilir bir yaşam için bir rehber) sağlamak için vardır, ancak bu onların zorlanamayacağı anlamına gelmez. Zaman çizelgesini izleyerek büyüdüm. Liseden hemen sonra üniversiteye gitmeye zorlandım. Sürükledi, can sıkıntısı tarafından tüketildi. Beni endişeli ve sinirli yaptı ve benim için başka bir şey olduğunu anlayana kadar oyalandı.
Bu aydınlanma inkar edemediğim bir ateş yaktı ve nihayetinde beni bu sosyal beklentiler tarafından dikte edilen bir hayattan kurtardı.
“Büyüdüğünde ne olmak istiyorsun?” Sorusu sorduğumda cevabımdan emindim. Üniversitede basketbol oynayacağım, bir işletme derecesi alacağım, aşık olacağım, bir restoran açacağım ve evet, sonsuza dek mutlu yaşayacaktım. Harika bir hayat olurdu, ama bunun için amaçlandığım hayat mıydı?
Zaman çizelgesine göre yaşayan insanlardan gelen büyük başarı hikayeleri var, ancak bazen ana akımın toplum için saldırganlıktan farklı bir şeyi teşvik ettiği görülüyor. Yaşlandıkça, diğer seçeneklerimizi gerçekleştirmeye başlıyoruz, yeteneklerimizi ve arzularımızı gerçekleştirmeye başlıyoruz ve o zaman kendimize her zamankinden daha fazla güvenmeliyiz. Bazıları için zaman çizelgesi onların lehine çalışmaya devam ediyor ve diğerleri için yepyeni bir macera bekliyor.
Kendi yolunu takip etme kararı asla kolay değildir ve çoğu zaman en iyi maceralar olmasına rağmen, itici bir yol olması gerekmez. Her iki şekilde de, karşıtlıklar ve tavsiyelerle gelecek. Hayal kırıklıkları ve sizin için bir şeyler bekleyen, kendiniz için ne istediğiyle çelişen insanları hayal kırıklığına uğratıyor. Şanslıysanız, istediğiniz şey yaşamınızdaki insanların sizin için sahip olduğu aynı rüyadır.
Mesele şu ki, hayatla savaşırsanız, dinlemeniz için çığlık atan sesi susturursanız, o zaman hak ettiğiniz hissettiğiniz mutluluk, başkalarının sizi beklemesinin sesinde kaybolur.
Hayallerinizin korkunuzun can kaybı olmasına izin vermeyin.
Korku hakkındaki en zor şey gizlice girmesi ve yanlış olduğuna ve istediğinin yanlış olduğuna inanmana neden olacak. Elde etmek için çok çalıştığınız şeyle ilgili sizi şaşırtmak ve caydırmak için oradadır. Korkunun kendini göstermesi için iki seçenek var. Birincisi, kazanmasına izin vermek, herkesin haklı olduğuna ve güvenli bir gelecek için zaman çizelgesini izlemeniz gerektiğine karar vermektir. Diğer seçenek, korkuyu kendi yararınıza kullanmaktır; sizi beslemesine izin verin.
Korku ile yüzleş ve “Evet. Haklısın. Bu cehennem kadar zor olacak, ama her engele değecek. ”
Korku aklınıza şüphe getirmek için var; hayalinizi gerçekleştirememenizin tek yolunun onu dinlemeniz olduğu gerçeğini paylaşmayı ihmal ederken sizi olumsuz sonuçlar hakkında düşünmeye zorlar. Hayalleri için savaşmış insanlarda her zaman ortak bir tema vardır. Korkuyu ya da yapamadıklarını söyleyenleri dinlememiş olmalarıdır.
Şüphe, içeriden gelmez; birinin başkalarına hissettiği zorunluluktan, düşünmeden, düşüncelerden kaynaklanır; değişim ve bilinmeyene girme fikrinden gelir.
Nihayetinde, kendine inanmamak ya da kendine güvenmekten değil, ve rüyanızın ne olduğunu başaramayacağınıza inanmıyorsanız - tüm varlığınızı yakan ve sizi geceleri ayakta tutan - başka hiç kimse yapmaz.
Kaçırılan bir yolculuk boşa harcanan bir derstir.
Size dünyayı daha iyi hale getirmenizi söylemiyorum, çünkü ilerlemenin mutlaka paketin bir parçası olduğunu sanmıyorum. Sadece içinde yaşamanı söylüyorum. Sadece buna katlanmak değil, sadece acı çekmek için değil, sadece içinden geçmek için değil, içinde yaşamak için de. Bakmak için. Fotoğrafı çekmeyi denemek için. Dikkatsizce yaşamak. Şansını denemek için. Kendi işini yapmak ve bununla gurur duymak için. Joan Didion
Tecrübelerden öğrenir ve kendi hayatımızı yaşarız. İnsanlar genellikle öğrendiklerini kendilerinden paylaşarak bizi deneyimlerden kurtarmak isterler, ama ondan alması gereken çok şey var.
Dahası, neden hiç macerayı kaybetmek istiyorsun?
Sadece uyumak için bir yatak vaadiyle New York'a taşındım. Bir valizle bıraktım, bir miktar para biriktirildi, işler dizildi ve kalbimde ateş açtım. Araştırdım ve çok güzel zaman geçirdim, bir iş buldum, sonunda kiralık bir oda buldum ve okula geri döndüm. Işığımı orada buldum, kendimi öğrendim ve olmak istediğim yazarı keşfettim.Seçtiğim yol zordu ve hala yolculuğumdayım, ancak dokuz yıl sonra bir anı değiştirmeyeceğim.
Şimdi size meydan okuyorum: oturun, gözlerinizi kapatın, “gönülden en iyi ilginiz” ile söylenen tavsiyeyi susturun ve dikkatinizi çeken sesi dinleyin. Yanan bir yangın var - ışığı size yol gösterme yolunda parlıyor - ve onu takip edip beslemezseniz, alevler sonunda yanacak ve çığlıklar ne olabileceğinin yankıları haline gelecektir.
Aşağıdaki yorumlarda bana herhangi bir soru sormaktan veya deneyimlerinizi paylaşmaktan çekinmeyin.
