Seyahat etmeyi mi düşünüyorsun? Düşünme, sadece yap. Kendine sonra teşekkür edeceksin.
Tek başıma Granada'ya, Nikaragua'ya seyahat etmeye karar verdiğimde neredeyse geri çekiliyordum. Yapabileceğimi sanmıyordum. İşin garibi, sadece kendi olumsuz düşüncelerimin beni caydırmasına izin vermekle kalmadı, düzenli bir şekilde okula gitmeden önce bir yıl izin verirsem o yılın iki ya da üçe döneceğini, sonra da yapamayacağımı söylediler. geri dön. Bu asla olmadı. Üniversiteden mezun olduktan tam bir yıl sonra okula gittim.
Seyahatime devam ettiğim için çok mutluyum. Çok mutluyum. 22 yaşımdayken seyahat etmek için çok zaman harcadım. Şimdi biraz daha büyüküm, 28, şu an kendimi harcadığım, şu an yaşadığım ve sahip olmadığım için çok minnettarım. Verimliliği düşünmek.
İşte mermiyi ısırmaktan ve kendi başıma seyahat etmekten öğrendiğim beş ders.
1. Öğrenmek zorunda kaldım.
İlk sabah, meyve satan insanların sesiyle uykumdan kurtuldum. Kalbim yarıştı, sivrisinekler beni bütün gece ısırdı ve cehennemden daha ateşliydim.
Sabah saat 8'de saati ve sıcaklığı okumak için kafamı çevirdiğimde, 104 dereceydi.
Başka seçeneğim yoktu. Çevreme girmeye zorlandım çünkü kendi başıma seyahat etmeyi seçtim.
Vücudum sürekli ısı ve nemden yapışkandı. Aralıklı su ve elektrik kesintileri normal bir durumdu. Eve geldiğimde ve duş almaktan başka bir şey istemediğimde, düğmeyi çevirdim ve o zaman birkaç üzgün su damlasının izlediği komik bir ses duydum. Benim için duş yok.
Bunun yerine yeni arkadaşlarımla kart oynadım ya da hamakta takıldım. Çok az tüketmiştim. Hayatın ne kadar güzel ve basit olabileceğini, nasıl olabileceğimi farkettim.
2. Kendimi tanıdım.
Yıllarca beklediğim kişi oldum. İyi davrandım - bir çeşit - ve başarısızlık korkusuyla felç oldum. Tek başıma seyahatimde bu kimliği arkamda bıraktım ve yeni bir tane yarattım. Bir kolej öğrencisi olan ve sorority kızlardan biri olan bu kimliğe izin vermekten başka seçeneğim yoktu. Hiçbiri önemli değildi çünkü yerel bir hostelde barmenlik yapıyordum ve saatte bir dolar kazanıyordum.
İlgi alanım olmadığını farkettim. Parti bir ilgi değildir. Seyahatlerimi belgelemek için bir blogum vardı ve artık okul tarafından boğulmadığım için İspanyolcamı geliştirmek, yazmak, okumak, bölgeyi gezmek gibi ilgi alanlarımla ilgilenmek için zaman ayırdım.
Gerçekleştirdiğim bir diğer şey hiçbir şey bilmediğimdi. Herhangi bir şey hakkında. Hayatın her kesiminden yeni arkadaş grubum arasında, güncel olaylar ve politika hakkında konuşmak oldukça normal bir şeydi. O dönemde, 2009 Hondurası darbesi çok büyük bir olaydı ve sıkça tartışıldı. Bana çarptığı zaman: Bir ayda Honduras politikası hakkında Pennsylvania'da geçirdiğim dört yıldan daha fazla şey biliyordum. Pennsylvania'nın başkenti… Harrisburg?
3. Şu anda bulunmayı öğrendim.
Kendi başıma seyahat etmeyi öğrendiğim birçok ders, yıllar sonra kendilerini gerçekleştiremedi. Şu anda olmak onlardan biriydi. Üç ay süren yolculuğumdaki anı yaşamayı öğrendiğimi söyleseydim, size kesinlikle yalan söylemiş olurum. 22 yaşındayken, hala okuldan çok meşguldüm ve çok seviliyordum ve kendimi tekmeledim çünkü gezimi anlamsız ve verimsiz olarak düşündüm.
Bu şekilde hissettiğim için çok çok pişmanım. Şimdi, yıllar sonra, o andayım. Şimdi, hayatım öyle ki seyahat etmenin mali açıdan sorumluluğu bulunmuyor, bu yüzden seyahatlerim artık uçabileceğim kafamda yapılıyor. Kendimi Nica'ya geri götürüyorum ki sonunda ne olduğunun deneyimini görebiliyorum ve değerlendirebiliyorum - şu an üzerinde durduğum güçlü temeli inşa ettim.
Şimdi, dünyada üretken olmak için her zaman vaktim var. Mevcut verimlilik oranım% 88 imkansız olarak belirlendi ve bu verimlilik eşiğini geçemezsem, patronum günün sonunda kırmızı bir poker alır ve kıçımı zorlar.
4. Kendime güvenmeye başladım.
Kendine güvenen biri olmak başka bir gecikmeli dersti. Şimdi kendimden şüphe etmeye başladığımda geçmişimden başka bir şeye bakmama gerek yok. Nikaragua'nın batı sahilinde yukarı ve aşağı seyahat eden esnek kişiyi düşünüyorum.
Ne zaman kendimden şüphe etsem, çok uzun sürmez. Bu nedenle, “Web sitenizi oluşturmanıza yardımcı olacak birine ihtiyacınız olabilir” gibi inanılmaz yorumlar aldığımda, geceleri yalnız başına Granada sokaklarında yürüdüğüm ya da en sevdiğim noktaya giden otobüse bindiğim zamanı düşünüyorum. San Juan del Sur. Tenha bir plajdaki en sevdiğim noktaya ulaşmak için sahil boyunca yürüyüş yaptım, böylece yazabildim.
“Sen, kendi web siteni mi kurmak istiyorsun?” Diye sordu.
"Ne? Zor gibi mi? ”Biliyor musun, haklıydı. Nasıl web sitesi yapılacağını bilmiyorum. İnan bana oğlum, çözeceğim.
5. Kendimi ve hayatımı takdir etmeye başladım.
KaynakNikaragua'da inanılmaz bir yoksulluk gördüm ve buna ne kadar iyi sahip olduğumu takdir ettim. Çoğu karar vermedim. Nerede doğduğunuzu, nerede büyüdüğünüzü, ebeveynlerinizi veya sosyo-ekonomik durumunuzu nasıl büyüttüğünüzü kararlaştırmazsınız.Nikaragua seyahatimde, doğduğum yaşam ve beden tarafından ne kadar ayrıcalıklı olduğumu fark ettim.
Çok fazla dikkat dağıtma yoktu, bu yüzden kendimi ölüme sıkmakla uğraşsam bile sadece onu emmek ve kendimle olmak zorunda kaldım. Minimal internet ve akıllı telefon olmadan, durumu ve en önemlisi de kendimi olduğu gibi kabul ettim. Nikaragua gezim, şimdiye kadar yaptığım en büyük kendini sevme eylemi.
Peki, seni yalnız başına seyahat etmeye ikna ettim mi? Kurşunu ısır ve kendinden şüphe etsen bile yap. Herkes kendilerinden şüphe eder. Gençken bunu yapma zamanıdır çünkü beyniniz kelimenin tam anlamıyla süngerdir ve her görüşte ve sese katılır. Ayrıca, dili sadece gençken mümkün olacak şekilde emeceksiniz, çünkü beyin 20'li yaşların ortasına kadar sertleşmiyor. Seyahat et, daha sonra üretken ol. Aşağıda yorum yapın ve düşüncelerinizi bizimle paylaşın!
